Czasowniki modalne
Pamiętasz zapewne wpis o szyku zdania w języku niderlandzkim oraz zasadę, że czasownik zawsze musi być na drugim miejscu, o ile mamy zdanie proste. Dziś poszerzam temat o czasowniki modalne. „Czym one są,”? zapytasz być może. Czasowniki modalne funkcjonują nieco inaczej niż czasowniki główne oznaczające czynności i stany. Czasowniki modalne to tak zwane czasowniki posiłkowe, opisują nastroje, opinie, przypuszczenia, modyfikując wydźwięk czasownika głównego. Do grupy tej w języku niderlandzkim należą:
kunnen – móc,
mogen – mieć pozwolenie,
willen – chcieć, wyraża życzenie, uprzejmą prośbę
zullen – oznacza „czy” w propozycjach oraz wyraża czas przyszły
moeten – musieć
Czasowniki te odmieniają się nieregularnie w liczbie pojedynczej i we wszystkich trzech i osobach mają tę samą formę. W liczbie mnogiej forma ta niezmiennie wygląda jak bezokolicznik:
ik – ja |
kan |
mag |
wil |
zal |
moet |
je/u – ty/Pan(i) |
kan/kunt! |
mag |
wil/wilt! |
zal/zult! |
moet |
hij/ze/het – on/ona/ono |
kan |
mag |
wil |
zal |
moet |
! - formy grzecznościowe i język pisany.
Wariacje na temat szyku zdania
Czasownik modalny zawsze stoi na drugim miejscu w zdaniu prostym. To już wiesz. Jednakże po czasownikach modalnych czasownik główny, oznaczający czynności lub stan, znajduje się na końcu zdania w bezokoliczniki, czyli formie nieodmienionej czasownika.
Ik kan dat begrijpen. – Mogę to zrozumieć.
U mag hier zitten. – Może Pan(i) tu usiąść.
Ze wil morgen niet komen. – On nie chce przyjść jutro.
Je zal me morgen bellen, of? – Zadzwonisz do mnie jutro, prawda?
Ik moet nu naar huis gaan. – Muszę iść teraz do domu.
Czasowniki z tej grupy: moeten, mogen, kunnen i willen prawie zawsze występują z drugim czasownikiem – czasownikiem głównym. Są dwa wyjątki.
- Czasem, gdy kontekst jest bardzo jasny, możemy pominąć czasownik główny, gdyż sam czasownik modalny moeten i willen w połączeniu z resztą zdania już sugerują znaczenie:
Ik moet naar huis (gaan) – Muszę (iść) do domu.
Ik wil naar huis – Chcę (iść) do domu.
- W krótkiej odpowiedzi na pytanie – czasowniki moeten, kunnen i mogen:
Mag ik hier roken? – Czy mogę tu palić? – Ja, dat mag.
Hij kan zijn naam niet spellen. – Nie potrafi przeliterować swojego nazwiska. – Dat kan ik ook niet.
Moet ik echt zo veel leren? – Czy naprawdę muszę się tyle uczyć? – Ja, dat moet.
Teraz wiesz już prawie wszystko o niderlandzkich czasownikach modalnych. To, czego jeszcze nie wiesz, pojawi się na blogu wkrótce.